Onze verhalen
Huda al-Attas doet haar best om zich thuis te voelen in Nederland, maar eenvoudig is dat niet: “Hier in Nederland is openheid de wet. Je moet alles onthullen: van je banksaldo tot je geliefden en je leeftijd, die vrouwen van mijn oude land gebrand zijn om niet te noemen…Hoe kan ik me dan ontdoen van de cultuur van het bedekken, die me gevormd heeft in mijn land?”
Dobberend in een bootje voor de Zeeuwse kust, dagdroomt Saadat Mousavi over zijn toekomst in Nederland. ‘Ik zie mezelf wandelend langs de straten van Amsterdam, met een oosters hart en een westerse geest.’
Ishmail Kamara las Herinnering aan Holland van Hendrik Marsman en moest denken aan het leven langs de rivier Little Scarcies in zijn land Sierra Leone.
De expositie New Voices is binnenkort te zien bij De Voorkamer in Utrecht. Op 9 juni organiseren we een openingsevenement.
De Nigeriaanse fotograaf Bernard Kalu geeft op 17 juni een masterclass visual storytelling.
Op 11 juni vertoont RFG KinoClub The Mindgame. Na afloop gaan we in gesprek met de makers.
Ruim 125 jaar na de oprichting kiest het Belgische Afrikamuseum in Tervuren opnieuw voor een Belgische directeur. De Congolese dichter François-Médard Mayengo heeft er geen goed woord voor over.
Maysoon Karbijha (20) verdween spoorloos nadat de boot waarop ze de oversteek van Libië naar Europa maakte, kapseisde en zonk. In de documentaire ‘My Maysoon’ gaat Maysoons zus Batoul op zoek naar antwoorden.
Zohreh zit in een Iraanse gevangenis omdat ze demonstreerde tegen de misdaden van ISIS. Haar ouders en zus maken zich grote zorgen.
Door de aardbeving keerde de horror en angst terug in de levens van gevluchte en ontheemde Syriërs, schrijft Ghenwa Al-Kabra. Ze sprak met drie nabestaanden.
Tawfeeq Mousa bleef na de aardbeving in Turkije en Syrië niet ‘hulpeloos wachten bij de halte van wanhoop’, maar kwam samen met anderen in actie.
Op 2 april is er weer een KinoClub. We vertonen de documentaire My Maysoon van de Nederlands-Syrische regisseur Batoul Karbijha. Na afloop is er een Q&A met de maker.
Yahya zat jarenlang gevangen omdat hij deelnam aan protesten. Ondanks bedreigingen weigert hij te zwijgen over de hel van Iraanse gevangenissysteem.
Met een serie verhalen over Iraanse politieke gevangenen wil journalist Reza Sardari Nederlandse lezers bewust maken van de realiteit in Iraanse gevangenissen.
Tawfeeq Mousa schrijft een open brief aan Jacinda Ardern. Waarom trad ze af op het hoogtepunt van haar succes? Een Arabische leider zou dat nooit doen.
Opvallend veel vrouwelijke demonstranten tegen het Iraanse regime werden in het gezicht geschoten door de politie of door veiligheidstroepen. Niet per ongeluk, maar met opzet, schrijft Leila Saran.
De moeder van Roxana zit in Iran in de gevangenis omdat ze zich inzette voor gelijke rechten voor mannen en vrouwen. ‘Dit is de ergste situatie die een mens kan overkomen.’
Sociaal dienstverlener Emine Uğur werd bekend dankzij Twitter. Het leverde haar onder meer een column op in Trouw.
Met mijn halve hart en halve taal, probeer ik op het podium van het leven te staan om met de mensen om mij heen nog één keer te dromen.
De huidige revolutie in Iran is seculier en feministisch, schrijft Forough Tamimi. ‘Als de verplichte hijab wordt afgeschaft, zal het Iraanse regime uiteenvallen.’
Naarmate de jaren verstrijken, worstelen sommige Irakese Nederlanders met de vraag of ze kunnen en willen terugkeren naar Irak.
Steeds meer demonstranten tegen het regime worden in Iran gevangen gezet – of erger. Ondertussen lopen de ware misdadigers vrij rond, schrijft Firoozeh Farjadnia.
De jonge filmmaker Yazan Rabee maakte een korte documentaire over de complexiteit van trauma.
De moord op Mahsa (Jina) Amini was de druppel die de emmer deed overlopen, schrijft Firoozeh Farjadnia. Iraanse vrouwen pikken het niet langer.
