Welke partij neemt mijn zorgen serieus?

Journalist Oscar Delo, afkomstig uit de Democratische Republiek Congo, vindt het zijn plicht om te stemmen. Maar hij vraagt zich af welke Nederlandse politici zich bekommeren om zijn land van herkomst.

Miljoenen Nederlanders mogen deze week hun stem uitbrengen. Onder die potentiële kiezers bevinden zich burgers – zoals ondergetekende – die door naturalisatie Nederlander zijn geworden. Ze kwamen naar Nederland omdat ze het slachtoffer waren van politieke vervolging, etnische conflicten, mensenrechtenschendingen of andere onmenselijke situaties.

Burgerplicht

Stemmen is een recht, maar ook een burgerplicht. Ik ga stemmen, omdat het een kans is om mijn voorkeur uit te spreken, maar vooral om de democratie te laten functioneren. De gemiddelde kiezer kiest zijn politieke partij zoals een consument een parfummerk koopt. Prestaties uit het verleden en beloften voor de toekomst wegen zwaarder dan partijpolitieke of religieuze voorkeuren. Bij genaturaliseerde Nederlanders spelen ook andere overwegingen een rol.  Zij staan vaak met één been in hun land van herkomst en één been in Nederland. Dat is de realiteit. Het land van herkomst is als het bloed en Nederland als het hart in een menselijk lichaam. Beide moeten in harmonie functioneren, anders is er geen leven.

Controversiële presidenten

Nieuwkomers weten dat Nederland tot de beste democratieën ter wereld behoort en internationale mensenrechtenverdragen heeft ondertekend. In Nederland zetelt het Internationaal Strafhof (ICC), het instituut dat is belast met het onderzoeken en veroordelen van mensen die worden beschuldigd van genocide, misdaad tegen de menselijkheid en oorlogsmisdaden. Nederland kan internationale misdaden aanpakken.

Tegelijkertijd onderhoudt Nederland goede betrekkingen met controversiële politieke leiders van landen als Burundi, Oeganda en Rwanda. Deze drie landen werken samen met multinationals die al jaren bijdragen aan economische wandaden in de Democratische Republiek Congo (DRC), het land waar ik vandaan kom. Nederland draagt al jaren via ontwikkelingsgelden bij aan de begroting van Rwanda, terwijl zijn president Paul Kagame door de Verenigde Naties in verband wordt gebracht met misdaden in het buurland. Rwanda behoort namelijk wereldwijd tot de grootste exporteurs van coltan, een mineraal dat het zelf niet in de grond heeft en dat grotendeels uit DRC komt.

Plundering

Multinationals uit de hele wereld, ook uit Nederland, steunen dus indirect de oorlog en de economische crisis met hun plundering van grondstoffen en mineralen uit DRC. Het wanbestuur in DRC van de afgelopen decennia heeft de sociaaleconomische crisis verergerd, de staatsinstellingen zijn afgebrokkeld. Daarom zijn er wereldwijd miljoenen Congolezen op de vlucht geslagen.
Nederland heeft internationale verdragen en conventies ondertekend die ons land verplichten om te strijden tegen mensenrechtenschendingen waar ook ter wereld. Ook genaturaliseerde Nederlanders mogen van hun volksvertegenwoordigers verwachten dat zij zich hiervoor inzetten en zich scharen achter acties van mensen die pleiten tegen misdaden tegen de menselijkheid.

Straffeloosheid

Helaas negeert het Nederlands parlement wat er in DRC gebeurt. Congolese vluchtelingen die Nederland als hun tweede thuisland hebben gekozen, hier werken en belastingen betalen, steunen daardoor indirect de landen waarvan de presidenten een rol spelen in gewapende conflicten waarin sinds de jaren tachtig miljoenen Congolezen het leven hebben gelaten. Het Nederlandse parlement zou voor wetten moeten stemmen die het gedrag van de multinationals en oorlogsmisdadigers in DRC tegengaan. Want straffeloosheid draagt bij aan de herhaling van mensenrechtenschendingen.

Nieuwkomers stemmen, want stemmen is een morele en burgerlijke plicht. Maar we willen dat onze vertegenwoordigers in het parlement onze zorgen over mensenrechtenschendingen serieus nemen. In een democratie moet met alle burgers rekening worden gehouden. Anders wordt het voor sommigen vrijwel onmogelijk om te kiezen.

Beeld: Ron de Boom (via Flickr, CC BY-NC 2.0)