Waarom zijn Syriërs wereldwijd bang voor Assad?

Ondanks de lange afstanden durven de meeste gevluchte Syriërs niet meer de waarheid over de gebeurtenissen in hun land te vertellen. Diverse groepen die in Syrië actief waren of nog zijn, zoals Al Qaeda en IS, vormen een groot gevaar, maar president Assad vormt het grootste gevaar voor Syriërs wereldwijd. 

Assad is een dictator, een crimineel, een oorlogsmisdadiger. Al twintig jaar is hij aan de macht in een republiek land. Syrië is geen monarchie, maar Assad wil als een ware koning voorgoed aan de macht blijven. Hij is als winnaar uit de oorlog gekomen. Europa en de VS zeggen niet meer dat hij weg moet, sommige landen zijn hem zelfs aan het rehabiliteren.

Alles wijst er op dat Assad voor een lange periode aan de macht zal blijven en dat zijn zoon hem uiteindelijk opvolgt. Dit betekent dat Syriërs die tegen Assad zijn niet meer naar hun land kunnen, zelfs niet voor het bijwonen van een begrafenis of het afscheid nemen van dierbaren.

De inlichtingdiensten houden van elke Syriër een dossier bij. Het enige doel van deze informatie is of iemand pro of contra Assad is. Alle overige informatie is niet van belang. Als je terecht komt in het kamp dat tegen Assad is, hoeft dat niet te betekenen dat je politiek actief bent of verbonden bent aan een organisatie die niet samenwerkt met het regime. Je bent al een bedreiging als je een kritische mening op social media zoals Facebook plaatst. Een mening van een ander liken, brengt je al in de problemen. Zelfs het opschrijven van de woorden revolutie en vrijheid zorgt ervoor dat je de vijand bent. Volgens Assad is er in Syrië nooit een revolutie geweest. Mijn vrienden en familie in en buiten Syrië durven mijn berichten op Facebook niet te liken, ook niet als ik iets schrijf dat niets met het regime te maken heeft. Ze zijn bang dat ze vervolgd zullen worden of dat familie in Syrië in de problemen komt.

In alle landen waar Syriërs naartoe zijn gevlucht zijn aanhangers van Assad actief die informatie doorgeven over kritische landgenoten. Het is buitengewoon wrang dat Syriërs die vluchtten voor de dictatuur en in democratische landen hun leven proberen op te bouwen, nog steeds bang zijn. Veel Syriërs durven hun mening niet te geven en vinden het lastig om landgenoten te vertrouwen. Je weet immers nooit of diegene een aanhanger is van Assad en informatie doorgeeft aan de Syrische inlichtingendiensten. Of de informatie daadwerkelijk klopt wordt door niemand gecontroleerd. Assad beschouwt zijn aanhangers als betrouwbare mensen. Als zij zeggen dat iemand tegen het regime is, dan is dat de waarheid. En als je eenmaal verdacht wordt, dan kan niemand garanderen of je wel of niet wordt opgepakt als je weer terug naar Syrië gaat. Niemand kan inschatten hoeveel jaar je in de gevangenis moet doorbrengen of alsnog wordt vermoord. Daarom zwijgen veel gevluchte Syriërs. Sommigen doen zelfs alsof ze pro Assad zijn uit angst voor een negatief dossier. 

Hoewel Assad sterker in het zadel zit dan ooit, is hij een president zonder bevoegdheden. Hij beslist niet over de belangen en de toekomst van Syrië. Ook heeft hij niets te vertellen over diplomatieke betrekkingen met andere landen of over zelfbeschikking en soevereiniteit. Rusland en Iran hebben deze taken overgenomen. President Poetin en Ali Khamenei, de hoogste leider van Iran, hebben het in Syrië voor het zeggen. Het enige waar Rusland en Iran zich niet mee bemoeien zijn de megalomane wraakacties die Assad na de oorlog op poten heeft gezet. Assads enige missie is wraak nemen op Syriërs die het niet met hem eens waren of zijn. Het interesseert hem niet hoe het met het onderwijs of met de gezondheidszorg gaat. Ook de enorme armoede in het land laat hem koud. Het gaat hem slechts om de veiligheid en het welzijn van Assad zelf. Als het met hem goed gaat, dan gaat het goed met Syrië. Zo denkt hij en zo moeten de Syriërs denken, anders ben je een verrader en een vijand. Je hardop afvragen tot wanneer deze crimineel aan de macht blijft en wanneer hij eindelijk berecht wordt voor zijn vele  oorlogsmisdaden, is een regelrechte doodzonde.

Foto: Flickr