In deze serie schrijft Salwa Zaher over de reis van Syrië naar Nederland. Met haar ervaringen wil zij Nederlanders laten zien welke dilemma’s ze tegen komt als statushouder, vrouw, moeder van twee kinderen en Syrische journalist in Nederland. In de eerste column schrijft ze hoe ze terugkijkt op haar vlucht uit het thuisland.

Waarom ik juichte voor Syrië? Misschien is het nostalgie naar de dagen van voor 2011 en deze verdomde oorlog. Misschien is het omdat dit team een land vertegenwoordigt waarvan de vluchtelingen geen ander land hebben. Misschien is het een poging te ontsnappen aan het gevoel van vluchteling te zijn.

De situatie van de Syriër die is gevlucht voor het oorlogsgeweld, verschilt weinig van die van de achterblijver die hoe dan ook probeert te overleven. Een nabestaande en getuige van de gifgasaanval vorig jaar vertellen over de impact daarvan op hun leven.

Na tweeëneenhalf jaar had ik het door: Nederland is een land waar mensen er plezier in hebben de spot met anderen te drijven. Het is een kunst en een cultuur, vooral als het om de politiek gaat. Nederlanders beoefenen die kunst om te tonen dat het nooit goed genoeg is.