Syrische studenten over online lessen tijdens coronacrisis: ‘Op school kan ik mij beter concentreren’

De coronacrisis raakt iedereen, maar hoe is dat voor vluchtelingen die nog studeren? Maakt het veel uit dat ze niet in hun eigen land zijn? Beleven zij corona anders? Welke invloed heeft de coronacrisis op hun studieprestaties en hun leven? Syrische studenten Majed Machati (wo-student), Widad Wirdi (vwo-leerling), Lin Wirdi (havo-leerling) en Donya Abo Amsche (mbo-student), komen allemaal uit Syrië en geven hier hun mening. 

Majed Machati

Majed Machati (25) woont vijf jaar in Nederland. In Syrië was hij begonnen aan het eerste jaar van de studie tandheelkunde, maar door de oorlog werd hij gedwongen om de universiteit achter zich te laten. Hij studeert nu culturele antropologie aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. 

“De coronacrisis is voor iemand als ik een heel eigenaardige ervaring. Het is raar om thuis te moeten studeren. Niet alleen omdat ik hiervoor nog nooit zo veel tijd thuis had doorgebracht, maar ook omdat ik het gevoel heb dat ik veel tijd van mijn leven verloren heb. Van half maart tot juni zat ik in quarantaine. Ik bleef thuis en zag geen vrienden en ik ging niet naar mijn universiteit want alles was online. Begin juni ging ik wel even op bezoek bij familie in Duitsland. 

Tijdens de quarantaine heb ik eigenlijk niet zo veel gestudeerd; ik heb alleen verslagen en rapportages ingeleverd. Eind mei was mijn tentamen en daar heb ik toen hard voor geleerd. Maar verder heb ik geen lessen online gevolgd.

Mijn uitstelgedrag wordt groot wanneer ik de hele dag lui thuis zit en niks doe. Ik wilde mijn scriptie over een heel ander onderwerp schrijven, maar dat kon niet wegens de coronacrisis. Gelukkig heb ik er nog best een hoog cijfer voor gehaald.” 

Widad Wirdi

Widad Wirdi is 20 jaar oud. Vijf jaar geleden kwam Widad naar Nederland. Zij besteedde veel tijd aan taal om goed te beheersen, want taal voor Widad heel belangrijk om haar dromen na te jagen. Het laatste jaar was ze vooral druk met haar vwo-eindexamen. Tijdens de coronacrisis studeerde ze vanuit huis. 

“Het was heel raar. Ik was thuis, maar ik had geen vakantie en toch was er zoveel meer vrije tijd. Ik doe alles thuis omdat ik verspreiding van het virus wil voorkomen. Het afgelopen jaar was ik eindexamenleerling, dus ik hoefde gelukkig niet zo lang online les te volgen; maar een paar weken. Online les vind ik makkelijker, omdat de lessen wat later beginnen en ik niet heel vroeg hoef op te staan om op mijn fiets te stappen. Maar huiswerk doen vond ik moeilijker, want thuis heb ik minder discipline. Toch probeer ik mijn tijd nuttig te besteden, door een gestructureerd dagschema te maken, Nederlandse boeken te lezen en hiervan nieuwe woorden te onthouden. Mijn motivatie en ambitie helpen mij om mijn school af te maken.

Het was apart dat iedereen bezig was met het nieuws van de pandemie, terwijl ik bezig was met mijn eindexamen. Dat gebeurt niet elk jaar. Ik vind ook dat onze examenklas geluk heeft ten opzichte van andere klassen, want wij hebben geen centraal examen gehad. Dat gaf een beetje rust en daardoor heb ik geen examenstress gehad. Er zijn maar twee leerlingen van mijn klas niet geslaagd. Naast het studeren vermaakte ik me met mijn mobiel door met mijn vrienden te praten en te chatten, sociale media te kijken of een film of serie te zien. En ik ging op anderhalve meter wandelen met mijn vrienden. Maar sinds 1 juni ben ik gelukkig gewoon zonder afstand te houden samen met mijn vrienden.” 

Widad gaat volgend jaar biomedische wetenschappen studeren aan de Vrije Universiteit in Amsterdam. Zij hoopt dat zij gewoon, ‘echt’ les krijgt, want voor haar als eerstejaars is het belangrijk de sfeer op de universiteit te ervaren. Ook hoopt ze dat de coronacrisis snel voorbij is. 

Lin Wirdi

Lin Wirdi, zus van Widad, is 18 jaar oud en woont eveneens vijf jaar in Nederland. Dit jaar heeft ze haar havodiploma behaald. “Ik moest wennen aan de online lessen, maar daarna verliep alles goed. Voor de coronacrisis moesten we natuurlijk met schriften, pen en boek studeren, nu deden we dat via de laptop. Wat me ook opviel, is dat tijdens de online les geen enkele student de les kon verstoren. Iedereen deed zijn speaker op mute terwijl de docent les gaf. Op die manier ging de les snel voorbij.” 

Maar dat haar eigen kamer ineens in een schoolklas veranderde, vond Lin een beetje vervelend en anders dan ze gewend was. “Op school en in de klas kan ik me beter concentreren.” Sociaal contact heeft ze niet gemist: “De meeste mensen heb ik op Instagram en TikTok.”

Donya Abo Amsha

Donya Abo Amsha is 18 jaar oud. Vijf jaar geleden kwam ze vanuit Syrië naar Nederland. Oorspronkelijke komt Donya uit Palestina. Ze volgt de maatschappelijke zorgopleiding aan het MBO College West aan het ROC van Amsterdam. Eerder slaagde ze voor de opleiding MBO Dienstverlening en Zorg niveau 2. Vanuit haar huis in Haarlem vertelt ze hoe het was om te studeren tijdens de coronacrisis.

“Ik vind het leven in deze coronatijd heel moeilijk. Het dagelijkse leven wordt anders dan normaal. Een voordeel is wel dat mijn wekker niet meer om 6.00 uur waarna ik de trein of bus naar mijn college in Amsterdam moet pakken.

Online lessen zijn voor mij moeilijker dan gewone lessen, omdat ik niet altijd in contact kan komen met mijn docenten om vragen te stellen over de betekenis van termen en woorden die ik niet begrijp. Ik moet alles zelf uitzoeken en dat kost me extra tijd en energie. Wat ik ook vervelend vind is dat ik een tijdlang geen stage kon lopen. Ik liep stage op een basisschool, maar alle basisscholen gingen dicht.

Ik heb geprobeerd om in de tussentijd een andere stage te vinden omdat ik anders ik stage-uren tekort kom. Dat was moeilijk omdat andere stageplekken juist vanwege corona geen stagiaires meer accepteerden. Uiteindelijk ging mijn stageschool weer open en kon ik de uren inhalen. Gelukkig lukte dat, dus ik heb geen studievertraging opgelopen. Wat moeilijk is aan de hele situatie, is gemotiveerd blijven, omdat de maatregelen elke dag veranderen. Dat geeft onduidelijkheden. Het is ontzettend jammer dat ik niet zo goed uit de voeten kan met de online lessen, want zo kan ik thuis dus niet goed ik studeren.” 

Op de vraag of het moeilijker is om deze crisis in Nederland te beleven dan wanneer ze in hun eigen land zouden zijn, komen de jongeren overeen dat dat zeker het geval is. In Syrië hebben ze minder strijd met de taal, normen en waarden, en zouden ze dichterbij de grote familie zijn. Maar het nieuws dat uit Syrië komt over de gezondheidssituatie en de staat van ziekenhuizen baart hen extra zorgen. Hier in Nederland hebben ze meer vertrouwen in het gezondheidssysteem dan in Syrië.