Opinieartikel nr. 1

In Syrië hebben we decennialang geleden onder het ontbreken van publieke en persoonlijke vrijheden. Het enkel uitspreken van het woord ‘vrijheid’  kon je al in een gevangenis doen belanden, waar de dood misschien nog de minst verschrikkelijke optie was in vergelijking met marteling, jarenlange detentie zonder proces en gevangenschap in onmenselijke omstandigheden.

Benjamin Franklin, politiek filosoof en een van de grondleggers van de Verenigde Staten, schreef ooit: “Waar vrijheid heerst, daar is mijn land.”

Ik moest mijn land bijna twee jaar geleden verlaten. Daarvoor leefde ik jarenlang ondergedoken voor de Syrische regering omdat ik de verplichte militaire dienst had ontweken. Mijn situatie werd nog riskanter door mijn werk als journalist: het schrijven van artikelen en mijn optredens op tv-zenders om de oorlog in Syrië te analyseren.

Door de val van het regime van voormalig president Bashar al-Assad op 8 december ben ik nu vrij van vervolging. Misschien kan ik nu eenvoudiger een Syrisch paspoort verkrijgen. Misschien kan ik opinieartikelen schrijven voor de pers in mijn eigen land en een einde maken aan het hoofdstuk van onderdrukking dat mijn hele leven in Syrië heeft gekenmerkt.

Ik koos de titel van dit artikel om de staat van een land in politieke transformatie te weerspiegelen, de overgang van het ene tijdperk naar het andere. Ik hoop dat dit artikel het begin markeert van een nieuwe reeks vrijmoedige teksten, en dat Syrië de stap maakt van het vrezen van het woord “vrijheid” naar het daadwerkelijk beleven ervan in zowel het openbare als het persoonlijke leven. Maar deze hoop staat voor grote uitdagingen en onzekerheden, gezien de onduidelijkheid van de komende fase en de zware last die het nieuwe regime zal erven.

De huidige machthebbers vertegenwoordigen niet de aspiraties van de Syriërs. Ze bestaan uit extremistische religieuze groeperingen die regeren over een land dat juist rijk is aan religieuze, etnische en intellectuele diversiteit. Religieuze bewegingen hebben in talloze bestuursvormen bewezen niet te slagen, omdat ze mensen eeuwen terug willen duwen, terwijl de wereld vooruitgaat.

Er zullen veel stappen nodig zijn op de weg naar een politieke transitie: van een land van onderdrukking en tirannie naar een vrij, democratisch, seculier en pluralistisch Syrië. Alleen dan zullen alle Syriërs het gevoel hebben dat het land écht van hen is, en kunnen zij genieten van de vrijheid die de basis vormt voor een oprechte verbondenheid met hun vaderland.

Dit zijn de hoopvolle gedachten van een Syrische burger, gedwongen om van een afstand over zijn land te schrijven. Dit is zijn Opinieartikel nr. 1 op de weg naar vrijheid.