Jouw land, mijn land

Op een hoogte van duizend meter boven de zeespiegel, daar waar door overstromingen dorpen, wegen en bruggen zijn vernield. Waar duizenden jaren oude monumenten, beelden en oude wandgravures zijn weggespoeld. Waar het graf van koning Jamshid, Persepolis en een van de oudste bazaars ter wereld werden bedolven onder de modder. Waar de eerste gewelfde grafkamer uit de geschiedenis van Elam (1500-1300 v. Chr.) door het natuurgeweld getroffen is. Waar de jaaroogst van boeren, tapijten geknoopt door jonge meisjes en het vee van het hele dorp, werden weggevoerd door modderstromen. Waar 700 jaar oude bomen zijn ontworteld. Waar men tot nu toe van alles meemaakte, behalve overstromingen.

Dáár ligt mijn land. Mijn zoete, warme, oude Perzië.
Dat het klimaat verandert, weet iedereen — zelfs mensen die dat keihard ontkennen. Hier in jouw land, het land waar men met droge voeten vijf meter onder de zeespiegel woont, hebben zich nog geen rampen voltrokken. De échte gevolgen van de klimaatverandering liggen ver van hier; in Mozambique, Bangladesh, Indonesië, de Noordpool, Zuidpool of in mijn land.
Maar het blijft niet bij overstromingen, droogtes, tsunami’s en andere natuurrampen. En of je wilt of niet, de gevolgen van de klimaatverandering zullen ook jouw kust overspoelen. Jij doet je ogen dicht. Je draait je om. Je verbergt je achter mooie woorden of legt het probleem bij de ander. De ander die de wereld heeft vervuild, de ander die ver weg woont. Ver van hier. Je wilt wel meedenken, meewerken. Je biedt aan, wat? ‘Opvang in de regio’?
Ik heb een voorstel. Ken je nog het programma ‘Jouw vrouw, mijn vrouw’? Laten we daarvan maken ‘Jouw land, mijn land’. Kom voor een jaar in mijn land wonen. Vergeet niet dat je de regels van mijn land moet accepteren moet doen wat de corrupte regering bepaalt. Je ziet dat bossen en zoetwaterbronnen massaal worden misbruikt en grondstoffen worden verhandeld op de zwarte markt. Je ziet dat visserijrechten worden verkocht aan landen die met sleepnetten en andere industriële visserijmethoden de zeeën leegvissen en de laatste schelpen van de zeebodem schrapen. Je ziet dat de regering zelf de grootste verwoester is van de unieke Perzische natuur. Dat de regering geen hulp wil bieden aan de bevolking en alle aangeboden hulp op de zwarte markt doorverkoopt.
Toch zeg je niks. Je bent daar en je accepteert de regels van het land. Pas na een jaar kom je terug. Wij gaan rond de tafel zitten en jij komt met plannen hoe je ‘de opvang in de regio’, in mijn land, gaat regelen.
Ga vast je koffer pakken. Het is maar voor een jaar en je weet dat je terug zal keren. Als je tenminste niet getroffen wordt door een overstroming, aardbeving of droogte.