Paarse hyacint

Mijn buurvrouw noteert alles in haar agenda. Soms maakt ze een tekening bij een afspraak, zodat ze later met één blik weet wat ze moet doen. Behalve afspraken, noteert ze ook de uitverkoop, veilingen, open dagen, en elke jaarwisseling die door iemand in de wijk eventueel gevierd zou kunnen worden. Daar zit die van mij ook tussen, vergezeld door een tekening van een paarse hyacint.

Op een geheimzinnig tijdstip, ergens tussen 21 en 22 maart, valt de Perzische jaarwisseling. Iraniërs over de hele wereld kunnen van te voren op de Perzische kalender lezen op welke dag en tijd de komende jaarwisseling zal vallen. Mijn buurvrouw komt meestal een of twee dagen eerder bij mij op bezoek. Zij noemt mij een bofkont omdat ik twee keer per jaar een jaarwisseling in mijn agenda heb. Ik vermoed dat zij in haar verbeelding ‘twee jaarwisselingen hebben’ en ‘twee agenda’s hebben’ door elkaar haalt. Dat is wat ik aan haar gezicht zie als zij het erover heeft. Haar ogen sprankelen. Alsof zij mij op heterdaad heeft betrapt en wil meegenieten. Eerlijk gezegd heb ik geeneens één agenda. Soms vergeet ik dat de feestdagen nabij zijn, hoewel zij van tevoren met toeters en bellen worden aangekondigd. 
Op de eerste maandag na de aanslagen in Nieuw-Zeeland, zit ik bevend naar de beelden te kijken. De beelden van geweerschoten, stapels gewonde en dode lichamen, de schoenen in de gang, het groene lege tapijt op de grond, komen als een lawine op mij af. Mijn wijsvinger zoekt de uitknop op de afstandsbediening als er aan de deur wordt geklopt.
Aan de manier van kloppen herken ik mijn buurvrouw. Zij klopt zo hard dat ik vrees dat ze straks letterlijk met de deur naar binnen valt. Ze zwaait voor het keukenraam met een bosje paarse hyacinten. Ik zie haar glimlach en haar ogen die sprankelen. Is het alweer zover?
Net als de afgelopen zeven jaar, staat ze twee dagen te vroeg voor de Perzische jaarwisseling voor mijn voordeur. Binnen enkele seconden bedenk ik mij dat ik niks gedaan heb wat er bij deze tijd van het jaar hoort; lente-opruiming, koekjes bakken, bloemen halen, nieuwjaarstafel bedekken, tarwe kweken, en lekkernijen halen. En dan nog het belangrijkste: goede voornemens. Een nieuwjaar dat net als de buurvrouw voor de deur staat moet je ruimte geven, welkom wensen en hopen dat het geluk, rijkdom, vrede, vruchtbaarheid, eenheid en gezondheid voor iedereen zal brengen.
Ik kijk nog even naar de tv. De schutter is teruggekomen met een doorgeladen geweer. Ik moet kiezen, de televisie uitzetten en de deur openen, of het geluid harder zetten en mijn buurvrouw en het Perzische Nieuwjaar negeren. Ze klopt nu op het raam en kijkt mij vragend aan. Mijn buurvrouw opent zelf de deur en stapt naar binnen. Ik sluit mijn ogen en adem diep in. De geur van hyacint vult mijn longen.