De moord op Mahsa (Jina) Amini was de druppel die de emmer deed overlopen, schrijft Firoozeh Farjadnia. Iraanse vrouwen pikken het niet langer.

Het leven waar je over klaagt,
is een droom van anderen.

In Iran wordt homoseksualiteit sterk afgekeurd, het wordt bestempeld als een ziekte. Er staat zelfs de doodstraf op.

Ghazaal Yousefi kijkt terug op haar eerste jaar in Nederland. ‘Onvermijdelijk moet ik nu mijn leven als vluchteling beginnen, een compleet ander leven dan wat ik voorheen had.’

Beste vluchteling, Jij bent vanuit een oorlogsgebied of vanuit een land waarin de burgers niet vrij zijn naar Nederland gekomen.

Onder een spervuur van kogels en dekens van bommen verlaten we in maart 2013 Aleppo, een stad in het noordwesten van Syrië, en trekken we van het ene huis naar het andere met onze laatste spullen in kleine koffers.

Ik herinner me lang geleden, dat ik geen vluchteling was. Ik was, en vele mensen met mij, woonachtig in eenvoudige huizen, die kleine kamers bevatten en in die kamers hadden wij heel mooie dagen.