In Colombia, een van de langst bestaande democratieën in Latijns-Amerika, is er voor een journalist geen enkele bewegingsruimte om de waarheid te onthullen.

Esther Muwombi stuurde een bericht naar familie in Oeganda, maar kreeg geen antwoord. ‘Zijn ze soms van Facebook af?’ De waarheid was veel alarmerender.

Journalist Sergei Gorbunov verliet Rusland drie jaar geleden vanwege zijn angst voor politieke vervolging. Nu ziet hij hoe propaganda de vrijheid van meningsuiting heeft overwonnen en alle kritische stemmen gesmoord zijn.

‘In Iran zijn er twee soorten filmmakers, zegt Navid Nikkhah Azad. ‘Zij die bang zijn en zich onderwerpen aan de censuur van de overheid, en zij die geen zin hebben om de regels van de Iraanse overheid te respecteren.’

Voor een land dat elke dag een stap terug doet op het gebied van persvrijheid en vrijheid van meningsuiting, denk ik dat we het beter kunnen hebben over ‘personderdrukking’ in plaats van ‘persvrijheid’, schrijft Mehmet Fırat Özgür

De pers aan de ketting leggen is meestal het eerste wat een totalitair regime doet om de macht te behouden. In Afghanistan bepaalt nu één man wat er naar buiten mag komen, schrijft de Afghaanse journalist Ghulamullah Habibi, die in augustus 2021 naar Nederland vluchtte.

In Zuid-Soedan liep Opoka ‘Chris’ Arop Richard gevaar vanwege zijn kritische publicaties over mensenrechtenschendingen. Met hulp van een ngo vluchtte hij naar Nederland.

Na een terroristische aanslag in 2007 hervond de Al Mutanabbi-straat zijn glorie. De straat in Bagdad is vandaag de dag een plek waar alle Iraakse culturen samenkomen, schrijft Entisar El-Ghareeb. 

In de populaire Egyptische serie Al Ekhtiar worden feiten verdraaid om de oppositie en kritische journalisten in een kwaad daglicht te stellen, schrijft Rehab Farrag.

Op 18 juni mogen Iraniërs naar de stembus om een nieuwe president te kiezen. Actievoerders roepen op tot een boycott van de verkiezingen.