Essay: Om even te ontsnappen aan de nieuwsberichten over oorlog, brengt Saadat Mousavi een bezoek aan Den Haag. Maar in het Vredespaleis nemen sombere gedachten weer bezit van hem. 

Huda al-Attas doet haar best om zich thuis te voelen in Nederland, maar eenvoudig is dat niet: “Hier in Nederland is openheid de wet. Je moet alles onthullen: van je banksaldo tot je geliefden en je leeftijd, die vrouwen van mijn oude land gebrand zijn om niet te noemen…Hoe kan ik me dan ontdoen van de cultuur van het bedekken, die me gevormd heeft in mijn land?”

Dobberend in een bootje voor de Zeeuwse kust, dagdroomt Saadat Mousavi over zijn toekomst in Nederland. ‘Ik zie mezelf wandelend langs de straten van Amsterdam, met een oosters hart en een westerse geest.’

Ishmail Kamara las Herinnering aan Holland van Hendrik Marsman en moest denken aan het leven langs de rivier Little Scarcies in zijn land Sierra Leone.

Ik herinner me lang geleden, dat ik geen vluchteling was. Ik was, en vele mensen met mij, woonachtig in eenvoudige huizen, die kleine kamers bevatten en in die kamers hadden wij heel mooie dagen.