‘Mijn vader was een amateur in vergelijking met mij’

De Syrische leider Bashar al-Assad is geen fan van de vrije pers. Toch wist RFG-auteur Abdul Kader Monlla hem te strikken voor een interview. Hij trof de oorlogsmisdadiger in een goede bui.

Dag meneer de president, bedankt dat u mij deze geweldige kans geeft. (Met glimlach) ‘Graag gedaan, lieve journalist. Jij bent een slaaf van mij, en ik hou een beetje van mijn slaven. Je weet dat de relatie tussen God en zijn slaven heel goed moet zijn, maar helaas heb ik weinig tijd. Ik moet aan de slag, er staan heel veel mensen op de wachtlijst. Ze wachten op mij zodat ik ze dood kan maken, hahaha. Zeg me slaafje, wat wil je weten?’

Mijn hoofdonderwerp is moord, waar u expert in bent. Kunt u daar iets meer over vertellen?
‘Ja natuurlijk! Moord zit in mijn bloed en ik kijk altijd uit naar mijn volgende moord. Je weet dat mijn vader ook van moorden hield. Ik heb het van hem geleerd, maar dat betekent niet dat ik het doe zoals hij het deed. Ik blijf niet bij de theorie van mijn vader, ik wil die juist verder ontwikkelen. Daarom heb ik iets nieuws bedacht. Zoals je weet, zijn er heel veel manieren om mensen te vermoorden. Mijn vader was niet slim genoeg om al deze manieren te ontdekken, ik wel! Hahaha!’

Kunt u een voorbeeld noemen?
‘Vaten, bijvoorbeeld, vaten gevuld met explosieven, ken je dat niet? Wat dom van je!’

Ja natuurlijk, dat weet iedereen, maar waarom gebruikt u die en geen gewone raketten?
‘Ik gebruik alles als dat nodig is, maar vaten zijn goedkoper dan andere wapens. Je kunt honderden mensen met één vat doden en heel veel gebouwen vernietigen. Bovendien word ik erg blij zodra ik al die vernietigde lichaamsdelen zie. Dat levert een mooi uitzicht op. Maar er is ook een eenvoudigere manier zoals je misschien weet, en dat is gifgas. Dat hoeven we niet te kopen, en gifgas is bovendien heel makkelijk te verspreiden. Met gas gaan de mensen dood zonder bloed te verliezen, hahaha, dus dat is een bijzondere uitvinding vind ik.’

Sommigen zeggen dat de rebellen het gifgas hebben gegooid en niet u, wat vindt u daarvan?
(Assad barst in lachen uit) ‘Dat zei ik om te voorkomen dat ik word gestraft. Kijk, soms moet je liegen. Eigenlijk moet je altijd liegen. Als je iemand wilt doden, doe het dan meteen en zeg: ‘Niet ik maar het slachtoffer heeft zichzelf vermoord.’ (Knipoogje) Ik vermoord de mensen natuurlijk, dat klopt, maar ik roep altijd: Dat was ik niet, dat was ik niet! En wie kan het bewijzen? Er zijn geen getuigen, en de onafhankelijke journalisten heb ik al vermoord, hahaha! Dus ik zei na al die doden door gifgas: Dat was ik niet, dat was ik niet, en de hele wereld geloofde mijn verhaal en niet het verhaal van de slachtoffers.’

U heeft duizenden mensen gedood, hoe voelt u zich nu? Ik bedoel: wat is uw gevoel bij al deze moorden?
(De president wordt boos) ‘Duizenden zeg je? Jij bent echt dom! Je moet zeggen honderden duizenden, een miljoen om precies te zijn. En daarnaast nog een miljoen in mijn gevangenissen. O, wat prettig, wat heerlijk, wat fijn! Kortom: Vrolijkheid. Moorden maakt me vrolijk, ik ben nooit gestrest of verdrietig of bang. Wat zeg je slaafje? De Verenigde Naties? Mensenrechtenorganisaties? Laat me niet lachen! Hahaha! Ze doen niks, ze praten alleen maar. Praten praten praten! Kijk, als je geen geweten hebt dan kan je gewoon doorgaan totdat alle moordenaars achter je aan lopen.’

Vrolijkheid, geen geweten, geen angst… En daarom lacht u altijd, meneer de president?
‘Bravo, nu begrijp je wat ik bedoel! Ik lach zodat andere mensen kunnen lachen. Blijheid is erg belangrijk voor iedereen, ook voor de dode mensen en hun nabestaanden. Huilen maakt het leven zwaar, lachen is gezond! Dat zeg ik ook altijd tegen mijn vrouw en kinderen.’

Meneer de president, of meneer God zoals u graag genoemd wilt worden, u gelooft in democratie maar het is uw eigen soort van democratie. Wat is democratie in uw ogen?
‘Democratie als woord bestaat uit drie delen, het eerste deel is “de”, dat ben ik. Hahaha. Het tweede deel is “mo” en dat ben jij (haha) grapje hoor. “Mo” betekent: moe maar zonder “e”. En “cratie” is een Arabisch woord en betekent: mijn hoofd. Het hele woord, alle delen samen betekenen dus: ik wil geen hoofdpijn. Snap je het nu, dommerik? Daarom vermoord ik mijn bevolking als ze me wat hoofdpijn hebben bezorgd. Ik wil nul problemen in mijn koninkrijk, ik zorg er voor dat mijn slaven gelukkig zijn. Uiteindelijk gaan de mensen allemaal dood, dus waarom wachten ze dan angstig op hun einde? Daarom los ik van tevoren hun problemen snel op. Bovendien is het leven in Syrië heel moeilijk: je moet geld hebben en een beroep en dan een kans op de arbeidsmarkt en dat is onmogelijk voor iedereen. En zo ontstond het idee: je moet heel veel mensen vermoorden om andere mensen een prachtig leven te geven. Dat is mijn filosofie, en dat is ook een bijzondere soort van democratie. Europa moet de democratie van mij leren. Ik ben ook filosoof hoor, niet alleen maar president of God.’

U bent gekozen als president voor zeven jaar nadat u al veertien jaar aan de macht was. Gaat u in 2021 aftreden dan?
(Aangevallen) ‘Hoezo?’

Ik ben bang dat u aftreedt, daar is de hele bevolking bang voor.
‘Nee hoor, maken jullie je geen zorgen. God was God en blijft God, en hij zal niet aftreden. Misschien ga ik dood, een beetje, misschien zeg ik. Maar ik heb mijn zoon en mijn zoon zal mij opvolgen, en mijn zoon zal een zoon krijgen, en die wordt ook president. Zo gaat het in onze familie. Syrië is eigenlijk ons eigen bedrijf, oftewel, onze boerderij. Mijn vader heeft Syrië gekocht, en wij zijn eigenaar van het land. Daarom verkopen we nu stukken aan Iran en stukken aan Rusland, allemaal zonder makelaar (hahaha). En we zorgen ook voor de voorraad, Libanon bijvoorbeeld, zodat onze klanten niet tevergeefs op hun producten hoeven te wachten. Momenteel zijn we in de uitverkoop, we hebben een veiling inderdaad. Wie het hoogste biedt, krijgt de buit!’

Wat is uw nieuwe project nadat de oorlog stopt?
‘Ik hoop dat de oorlog in Syrië blijft, maar dit is geen oorlog hoor, dit is meer genocide. In elk geval ga ik als hij over is een hogeschool voor moord stichten. We hebben nu heel veel experts die hoogopgeleid zijn en heel veel ervaring hebben. Om tot onze academie toegelaten te worden, moet je wel genoeg ervaring hebben. Tenminste honderd doden op je C.V., anders is de kans om bij ons aangenomen te worden klein.’

Dat is duidelijk, de laatste vraag die ik heb: wie bent u precies?
‘Je kunt zeggen zonder twijfel: De God. Dat ben ik.’

Bedankt God. Ik hoop dat u dit interview goed zal vinden, en dat u tevreden bent. Ik ga nu.
‘Nee, dat is helaas onmogelijk. Je bent onze gast vanavond. Wat wil je drinken? We hebben vers gifgas, een bijzondere soort van fosfor. Als je dat niet goed vindt, dan gaan we een speciaal vat voor je klaarmaken. Je kunt kiezen, een beetje. Je bent van harte welkom! En vertel eens: wil je begraven worden of liever gecremeerd? Vandaag heb ik maar tachtig mensen vermoord, met jou erbij worden het er 81. Dat is beter, hoewel 81 nog een beetje aan de lage kant is.’

Maar, ik… nee!….stop! Alstublieft….aaaaah…..(we horen een heel hoog geluid en veel lawaai).

Foto: Annette Dubois (via Flickr). CC BY-NC 2.0